تعیین ارتباط بین منابع آب زیرزمینی و گسل های کواترنری با استفاده از روش وزن های نشانگر (WOE) (مطالعه موردی دشت سیرجان)

 گسل ها و ساختارهای تکتونیکی تاثیر عمده ای بر منابع آب زیرزمینی دارند و باعث هدایت و تشکیل سفره های آبی می شوند. تعیین میزان ارتباط بین آنها می تواند در شناسایی منابع آبی جدید کمک کند. هدف این تحقیق، تعیین ارتباط بین منابع آب زیرزمینی (قنوات و چاه ها) و گسل ها به صورت کمی می باشد. برای دستیابی به این هدف از روش آماری وزن های نشانگر استفاده شد. بدین صورت که با تهیه لایه گسل های کواترنری و موقعیت قنوات و چاه های دشت سیرجان در محیط GIS، فواصل و حریم های 1 کیلومتری اطراف گسل ها استخراج شد. در ادامه با انجام عملیات روی هم اندازی لایه قنوات و چاه ها بر روی لایه گسل های حریم دار، اقدام به محاسبه ضرایب مربوط به روش وزن های نشانگر گردید. با توجه به تغییرات وزن ها و تباین های به دست آمده، بیشترین ارتباط بین چاه ها و گسل ها در فاصله 1 کیلومتری از امتداد گسل بوده و بیشترین ارتباط بین قنوات و گسل ها در فاصله 2 کیلومتری از گسل ها به دست آمده است. با توجه به نتایج به دست آمده، 65 درصد از چا ه های عمیق و نیمه عمیق حفرشده در دشت سیرجان تحت تاثیر گسل ها قرار دارند و درحالی که تنها 25 درصد از قنوات در این منطقه مرتبط با گسل ها می باشد. با مشخص شدن چاه ها و قنوات مرتبط با گسل، می توان تبعات حرکات گسلی و زلزله های احتمالی در تغییر شرایط آبدهی چا ه ها و قنوات را مدیریت کرد.