مفهوم سازی ابعاد کیفیت محیطی در برنامه-ریزی روستایی با مشارکت مردم و کارشناسان محلی؛ نمونه: روستای شهریار، شهرستان لردگان

با آغاز برنامه ریزی ها به شکل جدید در نواحی روستایی، نوعی تضاد بین خواست روستاییان از پایین با دید برنامه ریزان از بالا شکل گرفته است که نبود دید هنجاری به مسائل و کم توجهی به کیفیت محیطی توسعه، در تعمیق این تضاد نقش بسزایی داشته است. تعیین ابعاد کیفیت محیطی در برنامه ریزی روستایی از طرف خود روستاییان و کارشناسان محلی، از اهداف عمده این مقاله است که به رضایت مندی اهالی و موفقیت برنامه ریزان روستایی منجر خواهد شد. به منظور جلب مشارکت مردم و کارشناسان محلی در فرآیند مفهوم سازی ابعاد کیفیت محیطی و برنامه ریزی مطلوب، روستای شهریار از توابع شهرستان لردگان انتخاب گردید که دلیل انتخاب این روستا نیز اجرایی شدن طرح های مختلف و یا در حال انجام بودن بسیاری از طرح ها در قالب برنامه ریزی روستایی بوده است. روش پژوهش در این مقاله، روش کیفی به خصوص تشکیل کارگاه های مشارکتی و مصاحبه های هدفمند با مطلعان روستایی است. لذا 36نفر از مطلعان روستای شهریار و کارشناسان و مدیران محلی در قالب 6کارگاه سازمان دهی شده و انتظارات افراد از  مفاهیم کیفیت محیطی در برنامه ریزی روستایی در گویه های مختلف تعیین گردید.  تعداد 202گویه از مفاهیم کیفیت محیطی گردآوری شد و این گویه ها توسط خود کارگروه ها در قالب 5 بعد، 1قلمرو و 44شاخص قرار گرفتند. در بعد فیزیکی- کالبدی تعداد 48گویه در قالب 9شاخص، در بعد اجتماعی- فرهنگی تعداد 46گویه در قالب 10شاخص، در بعد اقتصادی تعداد 42گویه در قالب 8شاخص، در بعد محیطی تعداد 35گویه در قالب 8شاخص و در بعد سیاسی- اداری تعداد 10گویه در قالب3شاخص به ترتیب جای گرفتند. در پایان نیز این ابعاد در قالب قلمرو راهبردی با تعداد 21گویه و در قالب 6شاخص به نظام برنامه ریزی کشور جهت ارزیابی ابعاد کیفیت محیطی مناطق روستایی پیشنهاد می گردد.