تبیین مدل تصویر ذهنی ارزیابانه در ادراک محیط (مورد پژوهی شهر بوشهر)

در دنیای رقابتی امروزی شهرها بیش ازپیش نگران هویت، تصویر و ارزش خود هستند و در این راستا، ایجاد محیطی مطلوب و خوشایند برای جذب اقشار مختلف از آمال مدیران و برنامه ریزان شهری در هر شهری است. این امر زمانی قابل حصول است که آن چیزی که شهر ارایه می دهد (هویت)، آنچه درک می شود (تصویر) و ارزیابی آن توسط کاربرانش (تصویر ارزیابانه) و آنچه باعث احساس خوشایندی یا ناخوشایندی نسبت به یک مکان (معنا) می شود و در نهایت تصویر جامع یا کل نگرانه را شکل می دهد، کشف و تفسیر گردد و مبنای عمل مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گیرد. پژوهش حاضر به دنبال تبیین مدل تصویر به خصوص تصویر ذهنی ارزیابانه به لحاظ نظری و همچنین در نمونه موردی (بوشهر) است. ازاین رو شناخت مولفه های تصویر و چگونگی کارکرد و فرایند شکل گیری آن در ذهن اقشار مختلف زمینه را برای حصول این هدف فراهم می کند.  پژوهش حاضر ازلحاظ هدف توسعه ای-کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش بررسی کیفی و به صورت اکتشافی است و روش گردآوری داده های آن ترکیبی از مطالعات کتابخانه ای (نظری) و مطالعات میدانی و پیمایشی (مصاحبه) مبتنی بر پرسش نامه نیمه ساختاریافته با سوالات باز می باشد.  نتایج پژوهش حاکی از آن است که به لحاظ نظری تصویر از دو مولفه اولیه و ثانویه یا مکمل تشکیل شده که شخص با ادراک آنها به قضاوتی ارزیابانه از محیط می رسد و این امر تصویر جامع یا کل نگرانه وی را شکل می دهد. درزمینه نمونه موردی نیز بررسی صورت گرفته در شهر بوشهر نشان می دهد که نوار ساحلی، یافت تاریخی، پارک ریشهر، پارک tv دارای ارزیابی مثبت و سکونتگاه های غیررسمی، خیابان طالقانی، خیابان سنگی و خیابان عاشوری ازنظر افراد مختلف دارای ارزیابی منفی می باشند و تصویر جامع شهر بوشهر تصویری مثبت و امن و آرامش بخش را نشان می دهد.