ارائه مدل تدریس موثر در برنامه های آموزش مداوم پزشکی

سازمان جهانی بهداشت، آموزش مداوم پزشکی را یک ضرورت فوری دانسته است. هدف از این مطالعه ارائه مدل تدریس موثر در برنامه های آموزش مداوم پزشکی بود.

در این مطالعه مقطعی- توصیفی-تحلیلی، 229 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی کشور با سابقه تدریس در برنامه آموزش مداوم پزشکی استان مازندران با روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده بر مبنای مرتبه های علمی شرکت نمودند. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شدند. پس از ارزیابی روایی محتوایی از طریق نظرات پانل خبرگان، 40 پرسش نهایی انتخاب شدند. روایی سازه ای پرسشنامه با استفاده از آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی (SPSS 20) و تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم (AMOS 22) بررسی شد.

 شاخص KMO برابر 0/877 و سطح معناداری آزمون کرویت بارتلت برابر 0/0009 بیانگر کفایت تعداد داده ها برای تحلیل عاملی اکتشافی بود. براساس چرخش واریماکس پنج عامل سخنرانی (8 گویه)، پرسش و پاسخ (8 گویه)، بحث گروهی (8 گویه)، میزگرد (8 گویه) و روش موردی (8 گویه) مشخص شدند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که به ترتیب اولویت اول تا پنجم، روش های بحث گروهی، میزگرد، پرسش و پاسخ، سخنرانی و روش موردی با ضرایب عاملی استاندارد 0/80، 0/68، 0/64، 0/61و 0/38 در تبیین روش های موثر در آموزش مداوم پزشکی موثر بودند (0/05>P).

روش سخنرانی، روش متداول و مورد پسند مدرسان آموزش مداوم جامعه پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران  بود. طبق نتایج این مطالعه، به نظر می رسد ترکیبی از روش های مختلف آموزشی شامل سخنرانی، پرسش و پاسخ و بحث گروهی در برنامه های آموزش مداوم پزشکی مناسب باشد.