نقد تطبیقی "احلام شهرزاد" اثر طه حسین و نمایشنامه "سر شهرزاد" اثر علی احمد باکثیر

میراث فرهنگی گذشته نقطه عطف بسیاری از داستان های معاصر عربی به شمار می رود که ادبا تحت تاثیر شرایط حاکم بر جامعه در آثار خویش بهره می گیرند تا از رهگذر آن، ضمن ایجاد ارتباط میان گذشته و حال به بیان غیرمستقیم اوضاع جامعه خویش بپردازند. یکی از شیوه های بیان میراث فرهنگی گذشته بهره گیری از تکنیک اشتراک عینی است. جستار پیش روی با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی رمان احلام شهرزاد اثر طه حسین و نمایشنامه سر شهرزاد اثر علی احمد باکثیر براساس مولفه های اشتراک عینی می پردازد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که ادیبان مذکور به منظور تصویرسازی اجتماعی به این شگرد ادبی تکنیک گرایش پیدا کردند و با کاربست آن در فضای داستانی خویش به طور غیرمستقیم از آرمان شهر و آزادی اجتماعی در وطن عربی سخن به میان می آورند و با دخالت دادن شخصیت شهرزاد، آن را معادل خویش و طلایه دار نهضت رنسانس فکری در عصر خود معرفی می کنند .