مقایسه روش های تجربی، فیزیکی و شیمیایی در تعیین عامل تبدیل TDS از ECdw نمونه های اندک گرد و غبار

کل مواد جامد محلول در آب (TDS, mg/L) نشان دهنده مقدار وجود املاح در آن است و معمولا محاسبه آن با اندازه گیری هدایت الکتریکی آب (ECw, µS/cm) و ضرب آن در عدد تجربی 64/0 انجام می شود. این ضریب کلی است و مقدار آن بسته به نوع نمک های محلول در آب متغیر است. در واقع دستگاه های اندازه گیری TDS با اندازه گیری EC محلول و ضریب تبدیل پیش فرض یا انتخابی توسط کاربر، مقدار TDS را نشان می دهند. از این رو، روش دقیق آن است که با توجه به نوع املاح محلول این ضریب محاسبه شود. در این پژوهش به منظور تعیین دقیق مقدار املاح محلول همراه گرد و غبار فرونشسته در تله های رسوبگیر نصب شده در اراضی شمال دشت یزد-اردکان و به دست آوردن ضریب محاسبه TDS از ECdw حاصل از آبشویی مقادیر اندک گرد و غبار، سه روش شامل استفاده از ضریب تجربی 0/64، توزین باقی مانده تبخیر به شیوه فیزیکی و اندازه گیری غلظت یون های موثر بر شوری به روش شیمیایی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج مقایسه میانگین عامل های تبدیل به دست آمده حاصل از سه روش با آزمون توکی در سطح 5 درصد نشان داد ضریب تجربی 0/64 برای تعیین TDS از ECdw، مقدار TDS را به طور معنی داری کمتر از مقادیردو روش دیگر برآورد می کند.  بنابر این، استفاده از این روش، منجر به کم نشان دادن مقدار املاح به همراه گرد و غبار در منطقه مطالعاتی خواهد شد. میانگین عامل تبدیل TDS به دست آمده به روش فیزیکی و شیمیایی بدون اختلاف معنی دار به ترتیب با اعداد 1/03 و 0/90 در مقایسه با عدد 0/64 روش تجربی، امکان برآورد دقیق تر TDS از داده های اندازه گیری ECdw حاصل از آبشویی گرد و غبار را فراهم کرده و از آنها می توان در تنظیم عامل تبدیل TDS در دستگاه های اندازه گیری همزمان EC و TDS استفاده کرد.