بررسی توانمندی تولید آنزیم یوریکاز توسط سویه های نمک دوست بومی ایران و بهینه سازی تولید آنزیم

آنزیم یوریکاز (EC 1.7.3.3) در دهه 1970 برای اولین بار برای پیشگیری از افزایش غلظت اوریک اسید در خون و تشکیل بلورهای اورات استفاده شد. این آنزیم بعدها به صورت نوترکیب استفاده شد اما به علت واکنش ایمنی بیماران به این پروتئین بیگانه برای بدن، تلاش ها برای یافتن منابع جدیدی از این آنزیم با ویژگی های مطلوب تر ادامه دارد. با توجه به اهمیت باکتری های نمک دوست و تحمل پذیر نمک در تولید آنزیم هایی با ویژگی های منحصربه فرد، در این پروژه 85 سویه از این باکتری ها که در مطالعات پیشین از دریاچه ارومیه جداسازی شده بودند، برای تولید آنزیم یوریکاز بررسی شدند و بهترین سویه تولیدکننده براساس توالی یابی ژن 16S rRNA بیش از 99% به هالوموناس سولفیداریس (Halomonas sulfidaeris) شباهت نشان داد. در ادامه با تغییر فاکتورهای محیطی و فیزیکوشیمیایی محیط کشت، مهم ترین عوامل موثر بر تولید یوریکاز توسط این باکتری شناسایی و با استفاده از روش بهینه سازی سطح پاسخ تولید آنزیم بهینه شد. در شرایط بهینه میزان تولید آنزیم در 8=pH، دمای °C34/5، غلظت کلریدسدیم 3% و غلظت اوریک اسید 7/5گرم بر لیتر به 32/5واحد بر میلی لیتر افزایش یافت که در مقایسه با گزارشات موجود، مقدار قابل توجهی است. این سویه می تواند در تحقیقات بعدی در مورد کاربردهای درمانی آنزیم مقاوم به نمک آن مورد استفاده قرار بگیرد.