تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر تداخل درد در بیماران مبتلا به سردرد اولیه

تداخل درد یکی از ویژگی های مهم درد مزمن است که تعیین کننده نوع و مسیر درمان است. با این حال درباره تاثیر مداخلات بر تداخل درد اطلاعات محدودی موجود است. ذا هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن (MBCT) بر تداخل درد در بیماران مبتلا به سردرد اولیه بود.

در پژوهش آزمایشی حاضر در سال 1396 الی 97 در بیمارستان امام حسین (ع) در استان تهران انجام شد. از بین 94 بیمار مبتلا به سردرد مزمن اولیه 85 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به دو گروه درمان MBCT (43 نفر) و گروه کنترل (42 نفر) به صورت تصادفی جای گماری شده و در دو مرحله ارزیابی شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 120 دقیقه ای و در هفته های متوالی در جلسات درمانی MBCT شرکت کردند و گروه کنترل از گفت وگوی معمول با درمانگر برخوردار شدند. از مقیاس پیوسته بصری(NRS)، و پرسشنامه مختصر درد (BPI) استفاده شد. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج در دو سطح «تحلیل به قصد درمان» و نمونه افراد تکمیل کننده پژوهش گزارش شدند.

نتایج «تحلیل به قصد درمان» نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت نمره پیش آزمون-پس آزمون در حیطه تداخل عاطفی درد(001< P و 81/39=F) معنادار است. نتایج افراد تکمیل کننده پژوهش نیز مشابه و حاکی از کاهش معنادار در دو حیطه شدت درد (001< P و 75/10=F)، تداخل عاطفی درد (001< P و 69/81=F) می باشد.

درمان MBCT یک روش بالقوه موثر برای کاهش شدت و تداخل درد عاطفی در افراد مبتلا به سردردهای مزمن است.