اثربخشی آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر عاطفه مثبت، انعطاف پذیری و شادکامی در بیماران مبتلا به ام اس شهر اهواز

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری و شادکامی در بیماران مبتلا به ام اس بود. مدل پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه بیماران مالتیپل اسکلروزیس هستند که به انجمن ام اس شهر اهواز در سال 1398 مراجعه کرده اند، می باشد. حجم نمونه 30 نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.15 نفر به گروه آزمایش و 15 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند.ابزار های پژوهشی مورد استفاده عاطفه مثبت دینرو همکاران (1985)، انعطاف پذیری کانر و دیویدسون (2003) و شادکامی آکسفورد(1989) بود. گروه آزمایش در طول هفت جلسه ، هرجلسه به مدت 90 دقیقه آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد.یافته ها نشان داد آموزش گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر افزایش عاطفه مثبت ، انعطاف پذیری و شادکامی در بیماران مبتلا به ام اس موثر بود.