ماهیت شعر سیاسی در ایران معاصر

یکی از مهمترین موضوعات در هر جامعه ای شعر و  ادبیات آن جامعه است که نشات گرفته از شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی داخلی و خارجی همان دوران است. شعر سیاسی شعری است که سراینده با آگاهی کامل نسبت به تحولات تاریخ و لحظه ای که در آن می زیسته شعر می سراید و این شعر او عملا در نفی بعضی ارزش ها و اثبات بعضی ارزش های دیگر است. شعر سیاسی دوران معاصر ایران نیز با توجه به گفتمان مشروطه طلبی، آزادی خواهی، رفع ظلم، حاکمیت قانون، نفی استعمار و... شکل گرفت. با توجه به این عناصر، می توان به موضوعاتی  مثل: ملی گرایی، قانون رفع تبعیض توسعه کشور، مبارزه با استعمارگران، میهن، انسان گرایی، برابری و عدالت طلبی در شعر سیاسی ایران اشاره داشت. در واقع زبان شعر یکی از مهمترین راه های ارتباطی مردم با یکدیگر و تبیین وضعیت سیاسی جامعه بوده است.