واکاوی تجارب دانشجویان تربیت معلم از درس کارورزی

معلمان آینده آموزش و پرورش، دانشجویان کنونی هستند که در دوره کارورزی به توسعه دانش حرفه ای خود می پردازند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف واکاوی تجارب دانشجو معلمان از درس کارورزی مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش در این مطالعه، روش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. جامعه این پژوهش کلیه دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان تهران است؛ که در سال تحصیلی 94-93 کارورزی 1و2 را در این دانشگاه گذرانده اند. با روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 22 دانشجو معلم انتخاب شدند. داده های این پژوهش از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شد، سپس با روش کلایزی تجزیه و تحلیل گردید. روایی و پایایی مطالعه حاضر، چهار محور ((ارزش واقعی بودن، کاربردی بودن، تداوم و مبتنی بر واقعیت بودن)) را در بر گرفت. یافته های حاصل شده در 112 کد اولیه، 11 خرده تم و 2 تم اصلی، مدرسه و دانشگاه استخراج شد. تحلیل داده ها نشان داد؛ کارورزی با مشارکت و تعامل فعال بین مدارس و دانشگاه، همکاری اساتید و معلمان راهنمای مجرب، فعالیت دانشجو معلمان در مدرسه و کلاس درس، افزایش زمان حضور در کلاس درس، گذراندن پیش نیاز و واحدهای درسی مورد نیاز قبل از دوره کارورزی به تدریج دانش موضوعی، دانش عمل تربیتی و دانش عمل تربیتی موضوعی دانشجو معلمان را با بهره گیری از دانشگاه و مدرسه افزایش می دهد.