واکاوی عوامل بازدارنده و پیش برنده ی مشارکت کشاورزان در اجرای طرح یکپارچه سازی اراضی زراعی (موردمطالعه: روستاهای شهرستان نهبندان)

پراکندگی و تقطیع اراضی کشاورزی یکی از چالش های پیش روی برنامه های توسعه ی روستایی است و اجرای سیاست یکپارچه سازی اراضی در سال های گذشته در اغلب مناطق کشور جهت حل این مسئله همواره با مشکلاتی در زمینه ی مشارکت کشاورزان و اجرای موفق طرح مواجه بوده است. هدف این مطالعه، تبیین پیشران ها و پس ران های مشارکت کشاورزان در اجرای طرح یکپارچه سازی اراضی زراعی در مناطق روستایی شهرستان نهبندان است. جامعه ی آماری پژوهش، بهره برداران فعال در بخش کشاورزی می باشند که 264 نفر به عنوان نمونه ی آماری با استفاده از فرمول کوکران تعیین و با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و موردمطالعه واقع شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از ابزارهای پرسش نامه، مصاحبه و مشاهده استفاده شد. روایی پرسش نامه ی تنظیم شده توسط اساتید دانشگاه و کارشناسان بخش کشاورزی و پایایی آن از طریق پیش آزمون و محاسبه ی آلفای کرونباخ برای بخش های مختلف پرسش نامه در بازه ی 72/0 تا 82/0 مورد تایید قرار گرفت. نتایج نشان داد که 8/39 درصد از پاسخ گویان، تمایل کم، 7/11 درصد تمایل متوسط و 6/48 درصد تمایل زیادی نسبت به یکپارچه سازی اراضی دارند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد بین متغیر تمایل به مشارکت در یکپارچه سازی اراضی و متغیرهای سابقه ی فعالیت کشاورزی، میزان مالکیت اراضی، تعداد قطعات زراعی، متوسط اندازه ی قطعات، سطح زیر کشت، فاصله ی اراضی تا منبع آب، فاصله ی اراضی تا روستا، میزان اعتماد مقابل کشاورزان به یکدیگر، میزان آگاهی پیرامون یکپارچه سازی اراضی و میزان حمایت های اعتباری دولت از اجرای طرح همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. بر اساس یافته های تحلیل عاملی، 75/71 درصد از واریانس کل عوامل بازدارنده و پیشران یکپارچه سازی اراضی را هشت عامل زراعی، اعتباری- حمایتی، سازمانی، اقتصادی، روان شناختی، انگیزشی، آموزشی- ترویجی و قانونی تبیین می نمایند.