بررسی بیان miR-125b و ژن های ضد آپوپتوز MCL-1 و BCL-2 به دنبال تیمار با والپروئیک اسید در رده های سلولی سرطان پستان

 یکی از علل مرگ و میر ناشی از سرطان پستان، مقاومت دارویی و فعالیت ضد آپوپتوزی سلول های سرطانی است. عوامل اپی ژنتیک در هر دوی این فرایندها نقش دارند. Micro RNA (miRNA)ها عوامل اپی ژنتیک هستند که بیان نابه جای آن ها سرطان را شتاب می بخشند. والپروئیک اسید، یک داروی مهار کننده ی هیستون داستیلاز است که عملکرد ضد سرطانی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر والپروئیک اسید بر بیان </strong>miR-125b به عنوان یکی از miRNAهای سرکوب کننده ی تومور در سرطان پستان و بیان ژن های ضد آپوپتوزی B-cell lymphoma 2 (BCL-2) و Myeloid cell leukemia-1 (MCL-1) به عنوان اهداف احتمالی miR-125b در رده های سلولی MDA-MB-231 و Michigan Cancer Foundation-7 (MCF-7) بود.

در این مطالعه ی تجربی، ابتدا رده های سلولی MDA-MB-231 و MCF-7 در شرایط بهینه کشت داده شدند. زیستایی سلول ها در غلظت های متفاوت والپروئیک اسید و زمان های 48 و 72 ساعت با روش MTT اندازه گیری شد. بیان miR-125b و ژن های BCL-2 و MCL-1 با روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون One-way ANOVA واکاوی شدند.

 والپروئیک اسید با افزایش دز و زمان، به طور معنی داری منجر به کاهش زیست پذیری هر دو رده ی سلولی می شود. همچنین، والپروئیک اسید منجر به افزایش معنی دار miR-125b در هر دو رده ی سلولی می گردد (010/0 > P). در سلول های MCF-7، این دارو منجر به کاهش معنی دار ژن های BCL-2 و MCL-1 می شود (001/0 > P)، اما تفاوت در بیان این دو ژن در سلول های تیمار شده ی MDA-MB-231 نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود (050/0 < P).

احتمال می رود والپروئیک اسید از طریق مداخله در فرایندهای اپی ژنتیکی و با تاثیر بر بیان ژن های BCL-2 و MCL-1 می تواند به عنوان گزینه ی مناسب در تحقیقات سرطان پیشنهاد شود.