استفاده از توان های بالقوه مناطق توسعه گردشگری، مورد خاص؛ پارک - موزه نفت مسجد سلیمان

پس از پنج سال تلاش جرج بیسل (George H. Bissel) و کلنل دریک (Col. Drake) برای کشف نفت، اولین چاه حفر شده به دست بشر در 27 آگوست سال 1859 میلادی در امریکا به نفت رسید. ارزش نفت بسرعت شناخته شد و تلاش برای یافتن نفت در دیگر نقاط دنیا نیز آغاز گشت. این تلاش ها در ایران با کشف نفت در مسجد سلیمان در سال 1908 میلادی به ثمر رسید که تاریخ آن بسیار جالب و شنیدنی است. از آن پس صنعت نفت بسرعت در ایران توسعه یافت و شهر مدرن مسجد سلیمان به عنوان مرکز فعالیت های نفتی در ایران به وجود آمد. تاسیسات صنعتی زیادی در این شهر ساخته شد تا در خدمت صنعت نفت قرار گیرد. با گذشت زمان و کشف نفت در دیگر نقاط ایران و نیز کاهش ذخایر نفتی مسجد سلیمان، این شهر افسانه ای در دهه 1970 میلادی بتدریج رونق خود را از دست داد. اکنون شهری فقیر و فاقد امکانات مناسب است که تاریخ عظیمی را پشت سر گذاشته و تاسیسات متروکه به جا مانده از کوران فعالیت های نفتی در آن، نماد بخشی از این تاریخ است. در این مقاله تاریخ نفت و تاسیسات صنعتی به جا مانده در مسجد سلیمان به عنوان توان بالقوه در جذب گردشگر مطرح شده و طرحی برای بهره برداری از جاذبه های گردشگری آن ارایه گشته است. این طرح در قالب توسعه گردشگری در منطقه جنوب غرب کشور که در آن استان های جنوب غرب کشور براساس جاذبه های جهانگردی موجود به پهنه های گردشگری تقسیم گردیده و هر پهنه دارای یک مرکز جهانگردی و چند جاذبه جهانگردی پراکنده است، پارک - موزه نفت مسجد سلیمان به عنوان فعالیت های جهانگردی در رفع رکود پهنه جهانگردی مسجد سلیمان عمل خواهد کرد.