بررسی میزان اثربخشی دو راهبرد «پوشش دار کردن» و «خودکارسازی بهره برداری» در کاهش میزان تلفات انتقال و توزیع آب در کانال اصلی آبیاری، مورد مطالعاتی کانال اصلی مغان

تلفات ناشی از تراوش و بهره برداری دو عامل اصلی کاهش راندمان انتقال و توزیع در کانال های آبیاری است. این پژوهش به بررسی میزان تاثیر دو راهکار پوشش و خودکارسازی به عنوان راهکارهای کاربردی کاهش تلفات پرداخته است. برای تحقق هدف مذکور، با استفاده از مدل Seep/w کاهش میزان نشت در طول کانال خاکی مغان، با استفاده از راهکار پوشش دار کردن مورد بررسی قرار گرفت. همچنین شبیه سازی بهره برداری این کانال با استفاده از مدل هیدرودینامیک ICSS در دو حالت بهره برداری موجود و سامانه کنترل خودکار پیشبین (MPC) با هدف بررسی بهبود توزیع آب انجام شد. نتایج پژوهش حاکی از توانایی 10 درصدی به کارگیری پوشش در کاهش تلفات نشت بود. همچنین ارزیابی بهره برداری قبل و بعد از به کارگیری اتوماسیون مشخص کرد که کنترل گر علاوه بر کاهش 15 درصدی تلفات بهره برداری، فرآیند توزیع و تحویل را نیز به نحو مطلوبی بهبود داده است. به طوری که حداقل مقادیر محاسبه شده شاخص راندمان و کفایت تحویل آب در امتداد بازه های کانال، به ترتیب برابر 100 و 83 درصد حاصل شده است. علیرغم محدودیت های مالی و ملاحظات اجرائی در پیاده سازی پروژه های مدرن سازی و بهسازی شبکه های آبیاری، به کارگیری دو راهبرد پیشنهادی به صورت مجزا و یا همزمان، بسته به اهداف مدیران شبکه و نیز پتانسیل هر راهبرد در کاهش تلفات انتقال و توزیع توصیه می شود.