برآورد شرایط فیزیکوشیمیایی تشکیل و مقایسه شیمی کانی بیوتیت در سنگ های آذرین جنوب شهرستان گرمی، شمال غرب ایران

شمال غرب ایران به خصوص حوزه تالش از پهنه های مهم فعالیت ماگمایی آلکالن شوشونیتی در دوران سنوزوئیک می باشد. توده های گابرویی با سن ائوسن بالایی– الیگوسن در جنوب شهر گرمی به عنوان بخشی از حوزه تالش، در بازالت های آلکالن ائوسن نفوذ کرده اند. بازالت های آلکالن بافت هیالومیکرولیتک پورفیری و گلومروپورفیری دارای ترکیب پلاژیوکلاز و کلینوپیروکسن با مقادیر کمتر کانی های الیوین، کانی های تیره، میکای سیاه، آمفیبول و آلکالی فلدسپار می باشند و توده های گابرویی دارای بافت گرانولار و حاوی کانی های پیروکسن، پلاژیوکلاز، میکای قهوه ای و آمفیبول قهوه ای± آلکالی فلدسپار می باشند. ترکیب سنگ کل تمام این رخنمون ها آلکالن شوشونیتی می باشد. میکاهای سنگ های مورد مطالعه در جنوب گرمی براساس رده‏بندی شیمیایی با Fe#>0.33 ترکیب بیوتیتی در حد فاصل بین دو قطب سیدروفیلیت و استونیت دارند که با توجه به شواهد پتروگرافی و ترکیب شیمیایی، همزیست با آمفیبول می باشند. ترکیب شیمیایی این بیوتیت‏ها نشانگر ماهیت آلکالن و منیزیم دار ماگمای میزبان بوده و با توجه به مقادیر AlVI<1 به صورت اولیه از ماگمای اولیه تبلور یافته اند. در همه نمونه های مورد مطالعه مقدار Mg# از 53 تا 67 درصد، مقدار AlTotalاز24/2 تا 58/2 و Fe# از 33/0 تا 47/0 متغیر است. حضور Fe3+در ساختار کانی بیوتیت از 73/1 تا 23/2 نشانگر مقادیر فوگاسیته بالا با مقدار 15-10 تا 17-10 بار برای گابروهای غفار کندی و بین 13-10 تا 15-10 برای گابرو و بازالت های ماراللو با بافر هماتیت و مگنتیت می باشد. بیوتیت های مورد مطالعه به لحاظ شیمیایی مشابه نمونه های بیوتیتی سنگ های تیپ رومن و سنگ های پتاسیک مرند بوده و نشانگر وابستگی ماگمای تشکیل دهنده به محیط فرورانشی است.