تعیین عمق و ابعاد بهینه المان های زبری بر روی تکیه گاه پل برای کاهش میزان آبشستگی

در سال های اخیر دلیل تخریب بسیاری از پل ها آبشستگی تکیه گاه اعلام شده است. تحقیقات بسیاری به کم کردن آبشستگی تکیه گاه به کمک سازه هایی که اثر تخریبی جریان را بهبود می بخشند پرداخته اند. در این مطالعه به بررسی آبشستگی آب زلال در دو تکیه گاه عمودی با عرض های مختلف پرداخته شده است. دیواره ی بالادست تکیه گاه با المان هایی برای کاهش گردابه های نعل اسبی محافظت شده است. اندازه های مختلف المان ها با ضخامت و پیش آمدگی برابر با L025/0، L05/0، L1/0، L2/0، L3/0 (L برابر با طول تکیه گاه) و در ارتفاع های مختلف کارگذاری بر دو تکیه گاه با طول برابر و عرض یکی دو برابر دیگری مورد بررسی قرار گرفته اند. ارتفاع بهینه اعمال زبری، برابر با L6/0 زیر سطح رسوب به دست آمد. با بزرگتر شدن ابعاد المان ها تا ضخامت و پیش آمدگی L2/0، آبشستگی اطراف تکیه گاه کم می شود و پس از آن با بزرگتر شدن المان ها آبشستگی افزایش پیدا می کند. کارگذاری المان های با ضخامت و پیش آمدگی L2/0 در عمق L6/0 زیر رسوب بر تکیه گاه با عرض کمتر، کاهش آبشستگی به میزان 4/30 درصد و بر تکیه گاه با عرض بیشتر کاهش آبشستگی به میزان 8/32 درصد را نتیجه داد.