بررسی تغییرات وضعیت روانی - اجتماعی بیماران قبل و بعداز پیوند کلیه در بیمارستانهای طالقانی و شهید هاشمی نژاد

اختلال عملکرد مزمن و شدید کلیه مستلزم مراقبت ها و اقدامات جدی پزشکی از جمله دیالیز و پیوند کلیه است. انجام هر یک از این اقدامات موجب بروز عوارض متعدد شده و مشکلات روانی - اجتماعی بوجود می آورد. هدف این پژوهش مقایسه این گونه عوارض قبل و بعد از پیوند کلیه است.
75 نفر از بیماران دیالیزی که برای پیوند کلیه در 2 بیمارستان طالقانی و شهید هاشمی نژاد تهران طی سالهای 1377 و 1378 بستری شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت تعداد 54 نفر از بیمارانی که مورد عمل جراحی قرار گرفته بودند به مرحله دوم پژوهش راه یافتند. نمونه ها با استفاده از پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه) GHQ-28 برای ارزیابی میزان اضطراب و افسردگی) و فرم PDAS-II (جهت سنجش درجه معلولیت روانپزشکی) قبل و بعد از پیوند ارزیابی شدند.
میزان افسردگی و اضطراب بیماران دردو مرحله تفاوت معنی دار داشت. (میانگین و انحراف معیار میزان افسردگی قبل و بعد از عمل پیوند به ترتیب 10/8 ± 52/8 و 11/7 ± 09/7 (p<0.05). میانگین و انحراف معیار میزان اضطراب قبل و بعد از پیوند 19/6 ± 06/6 و 98/4 ±5.00 (p<0.05) بود. پیوند کلیه ناتوانی های پزشکی در بیماران را به طور معنی دار کاهش نداده بود و بر سلامت عمومی ایشان نیز چندان تاثیرگذار نبود.
نتیجه گیری و توصیه ها: کاهش اضطراب و افسردگی در این پژوهش می تواند بیانگر این واقعیت باشد که آثار روانی مرتبط با دوران دیالیز با پایان آن (دریافت پیوند) کاسته می شود و امیدواری بیمار نسبت به زندگی و سازگاری با آن افزایش می یابد. با این حال این تغییر باندازه ای نبوده که حداقل در مدت اجرای این پژوهش شیوه زندگی بیماران را به نحو قابل ملاحظه تغییر دهد. پیگیری دراز مدت اثرات روانی و تغییرات مربوطه پیشنهاد می شود.