تجمع زیستی فلز سنگین سرب ناشی از مواجهه آب زاد در ماسل آب شیرین Anodonta cygnea (Linnaeus, 1758) (Bivalvia: Unionidae)

فلزات سنگین از مضرترین آلاینده های اکوسیستم های آبی بوده از پتانسیل بالایی برای ایجاد سمیت در آبزیان برخوردارند. مطالعه حاضر جهت بررسی میزان جذب و تجمع زیستی فلز سنگین سرب (Pb) در اندام های پا، جبه و آبشش ماسل آب شیرین Anodonta cygnea  انجام شد. بدین منظور دوکفه ای ها در محیط آزمایشگاه به مدت 9 روز با غلظت تحت کشنده μg/L 125 از فلز سرب مواجهه یافتند و سطوح بافتی پایه فلز سرب در دوکفه ای های مواجهه نیافته، میزان تجمع فلز و همچنین فاکتور تجمع زیستی در روزهای سوم، ششم و نهم از دوره آزمایشی در دوکفه های مواجهه یافته تعیین گردید. تفاوت معنی داری در سطوح پایه فلز سرب در اندام های مورد بررسی وجود نداشت. در طول دوره مواجهه سطوح بافتی سرب در اندام ها به شکل معنی داری (0/05>P) افزایش یافت. میزان تجمع فلز در روز نهم در بافت های پا (μg/g DW 10/82±4/5) و آبشش (μg/g DW 10/02±1/69) به صورت معنی دار(0/05>P) بالاتر از جبه (μg/g DW 5/15±2/8) بود. مقادیر محاسبه شده BAF برای اندام ها نشان دهنده افزایش معنی دار (0/05>P) در طول دوره مواجهه بود و در بین اندام ها نیز مقادیر مربوط به جبه به صورت معنی داری (0/05>P) در مقایسه با دو اندام دیگر کمتر بود. براساس نتایج جذب و تجمع زیستی فلز سرب به عنوان یک عنصر غیرضروری در اندام های مختلف دوکفه ای A. cygnea از روندهای متفاوتی برخوردار بود.  P