بررسی تیمارهای متیل جاسمونات و اسید سالیسیلیک در شرایط شوری بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دو رقم گیاه توت فرنگی (سیلوا و کاماروسو)

پدیده خشک سالی سبب افزایش شوری اراضی کشاورزی می‎گردد، شناخت برخی مکانیزم‎های فیزیولوژیکی در گیاه توت فرنگی طی مواجهه با شوری امری ضروری است. متیل جاسمونات از تنظیم کنندگان رشد گیاهی می‎باشد که بر بسیاری از فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه تاثیر می گذارد. اسید سالیسیلیک به عنوان یکی از هورمون‎های گیاهی در افزایش مقاومت گیاهان به تنش‎هایی محیطی نقش دارد. تنظیم کننده‎های رشدی نقش حیاتی در طی مراحل رشد و نموی گیاهان ایفا می‎کنند و کاربرد  آن‎ها می‎توانند باعث افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاهان شوند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‎های کامل تصادفی در سه تیمار در 3 تکرار و در مجموع بر روی 378 بوته با غلظت های متفاوت متیل جاسمونات (0، 1، 2  میکرومولار) و اسیدسالیسیلیک (0،2 و4 میلی‎مولار) در شرایط تنش شوری با سطوح (0، 5 و 10 دسیمنس) بر روی برخی از پاسخ‎های مرفولوژیکی (ارتفاع بوته، سطح برگ) و فیزیولوژیکی (مواد جامد محلول، ویتامین ث و اسیدیته) و عملکرد (تعداد میوه، وزن میوه و عملکرد میوه) در سال زراعی 98-1397 در شهرستان آزادشهر استان گلستان در دو رقم توت فرنگی سیلوا و کاماروسو (Fragaria × ananassa Duch. cv. Selva and Camarosa) اجرا گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تنش شوری به طور معنی‎داری سبب کاهش خواص مرفولوژیکی و فیزلوزیکی در دو رقم توت فرنگی سیلوا و کاماروسو شده است. خواص کمی ارتفاع بوته، سطح برگ و خواص کیفی مواد جامد محلول، ویتامین ث و اسیدیته با افزایش شوری کاهش و با تاثیر متیل جاسمونات و سالیسیلیک اسید به طور معنی‎داری سبب افزایش رشد رویشی و زایشی شد. این نتیجه در خصوص عملکرد دو رقم نیز مطابقت داشته و در بررسی تاثیر این دو تیمار در شرایط یکسان شوری، اسیدسالیسیلیک نسبت به متیل جاسمونات در افزایش خواص کمی و کیفی در شرایط شوری بیش‎تر نشان داده شد.