بررسی مقایسه ای کنش سیاست خارجی ایران و ترکیه در قبال بحران سوریه بر اساس نظریه سازه انگاری

چکیده بحران سوریه یکی از خسارت بارترین و پیچیده ترین مسائل حاد بین المللی طی دهه اخیر بوده است. بحرانی که به دلیل طولانی شدن زمان، تعدد بازیگران موثر در آن و نیز تضاد منافع بسیار به آوردگاه رقابت های قدرت های منطقه ای و جهانی تبدیل شده است. دراین بین، ایران و ترکیه به عنوان دو بازیگر قدرتمند منطقه ای از تاثیرگذاری بالایی بر روند تحولات میدانی و سیاسی بحران مذکور برخوردار هستند. ایران به دنبال تضمین حیات محور مقاومت در منطقه، افزایش اعتبار و نفوذ خود در منطقه و جهان اسلام و نیز ارتقای منزلت خود در سطح بین المللی است؛ درحالی که ترکیه به دلیل وجود برخی نگرانی های ژئوپلیتیک، سیاست عمق استراتژیک و ارتقای خود به عنوان رهبری جهان اسلام را در چارچوب احیای شکوه امپراتوری عثمانی دنبال می کند. لذا با توجه به نقش آفرینی مولفه های هنجاری در تعیین رفتار سیاست خارجی بازیگران، این تحقیق در پی بررسی مقایسه ای کنش سیاست خارجی ایران و ترکیه در قبال بحران سوریه با بهره گیری از نظریه سازه انگاری است. فرضیه تحقیق بدین صورت بیان می شود که به علت برساختگی متفاوت هویت و منافع این دو بازیگر، شاهد بروز الگوهای کنش متفاوتی در این رابطه هستیم. بر این اساس، به واسطه وجود تهدیدات امنیتی مشترک، شاهد جلوه های از همکاری و به دلیل مسائل هویت پایه، شاهد جلوه هایی از تقابل گرایی و رقابت هستیم.