تاثیر حاد فعالیت شدید بی هوازی همراه با موسیقی بر سطوح CK، LDH و الدولاز در مردان جوان هندبالیست

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شنیدن موسیقی مهیج بر شاخص های آسیب عضلانی پس از یک جلسه فعالیت شدید بی هوازی در مردان هندبالیست بود.

آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه (A:n=8, B:n=8) تقسیم شدند. گروه A با 60 درصد و گروه B با 80 درصد یک تکرار بیشینه در دو جلسه با فاصله 36 ساعت (بدون موسیقی (A1, B1) و با موسیقی (A2, B2)) تمرین کردند.

در گروه A2 میزان CK طی مراحل1تا2 افزایش معنی دار (P≤0.05) و طی مراحل2تا3 کاهش غیرمعنی داری یافت، روند مشابهی نیز برای LDH در گروه B1 مشاهده شد. همچنین میزان CKMB در گروه B1 از مرحله 1تا2 افزایش معنی دار و 2تا3 کاهش معنی داری داشت (P≤0.05). تغییرات الدولاز نیز بین گروه های A1 با A2، A2 با B1 و A2 با B2 طی مراحل 1تا2 تفاوت معنی داری داشت (P≤0.05).

مکانیزم های مرکزی و عصبی که هنگام شنیدن موسیقی فعال هستند هیچ ارتباطی با پارگی تارهای عضلانی ندارند و این آسیب ها بیشتر به علت تخریب ساختار سلولی هستند و میزان آنها تحت تاثیر میزان استحکام ساختارهای درون و برون سلولی می باشد.