بررسی اثر مکمل کوآنزیم Q10 بر بیان ژن آپوپتوز و استرس اکسیداتیو پس از تزریق بوسولفان در موش صحرایی
بوسولفان یک داروی شیمی درمانی برای درمان سرطان بوده که عوارضی را به واسطه رادیکال های آزاد در اندام های مختلف از جمله دستگاه تناسلی ایجاد می کند. حفظ سیستم تولیدمثل و باروری با داروها و مکمل های آنتی اکسیدانتی در این بیماران ضروری به نظر می رسد.
از 32 قطعه موش صحرایی نر نژاد ویستار بالغ، در 4 گروه 8 تایی استفاده گردید. برای گروه کنترل، حلال بوسولفان (شاملDMSO+PBS) به حجم 1/0 میلی لیتر و برای گروه بوسولفان، به صورت تک دوز 10 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه درمان (بوسولفان+ کوآنزیمQ10) بمیزان 10 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن روزانه در حجم 1/0 میلی لیتر داخل صفاقی به مدت 35 روز دریافت کردند. همچنین گروه کنترل مثبت، فقط Q10 به میزان گروه درمانی دریافت نمودند.در پایان دوره، سرم حیوانات یرای اندازه گیری سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانتی، پراکسیداسیون چربی ها و سوپراکسیددیسموتاز جمع آوری و پس از اندازه گیری نسبت وزن بیضه به بدن، بیضه ها دو قسمت شده و مورد ارزیابی بیان ژن های Bax, Bcl-2 و Caspase-3 و رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد در سرم موش های درمان شده با بوسولفان، استرس اکسیداتیو در طی 35 روز افزایش یافته و گروه دریافت کننده کوآنزیم Q10 توانسته است استرس اکسیداتیو را به صورت معنی داری (p<0.005)کاهش دهد. ارزیابی RT-PCR نشان داد که میزان mRNA، Caspase 3 وBcl-2 در گروهی که بوسولفان را به تنهایی دریافت کرده بود به طور چشمگیری (p<0.005) کاهش داشت.
استفاده از مکمل کوآنزیمQ10 می تواند باعث تجدید فرآیند اسپرماتوژنز به واسطه کاهش استرس اکسیداتیو و تاثیر بر روند آپوپتوز در موش های درمان شده با بوسولفان شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.