رابطه احساس امنیت اجتماعی و خودسانسوری در بین شهروندان یزدی

هدف اصلی این پژوهش تعیین رابطه احساس امنیت اجتماعی با خودسانسوری شهروندان شهر یزد بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ اجرا، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه شهروندان 15 ساله و بیشتر شهر یزد بودند که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر در نظر گرفته شد و از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته های مطالعه نشان می دهد که میانگین خودسانسوری در نمونه مورد مطالعه (98/2) از حد متوسط (3) پایین تر است. نتایج آزمون های آماری نشان داد که بین احساس امنیت اجتماعی و ابعاد آن با خودسانسوری، رابطه معکوس وجود دارد، به طوری که به ترتیب، امنیت اخلاقی با مقدار232/0- = β، امنیت مالی با مقدار172/0- = β، امنیت اعتقادی با مقدار 169/0- = β و امنیت جانی با مقدار 155/0- = β، بیشترین تاثیر معنادار را در تبیین تغییرات و پیش بینی خودسانسوری داشته اند. در مجموع، ابعاد متغیر احساس امنیت اجتماعی 6/18درصد از واریانس متغیر خودسانسوری را تبیین کردند که در این میان، امنیت اخلاقی بیشترین نقش را در تبیین متغیر خودسانسوری داشت.