سنجش احساس امنیت در بافت محلات شهری با استفاده از مدل کوپراس (مطالعه موردی: شهر اهواز)

امنیت مفهومی اجتماعی است و کاربرد آن نیز به گونه ای مرتبط با جوامع شهری معنی پیدا می کند. بدون احساس امنیت، هیچ فضای شهری عرصه حضور و تعاملات اجتماعی شهروندان نخواهد بود. بر حسب رویکرد جامعه شناسی امنیت، نمی توان امنیت را به تنهایی به عنوان یک وضعیت بدون ارتباط با عوامل اجتماعی آن تحلیل کرد. در نتیجه این مطالعه درصدد است، میزان امنیت شهری در محلات منتخب شهر اهواز را مورد بررسی و راه کارهایی به منظور حذف عوامل ناامنی در محلات ارائه دهد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است. در این پژوهش پس از بررسی مبانی نظری مرتبط، مولفه های «کاربری اراضی، کیفیت معابر، آسایش محیطی، حمل و نقل عمومی و احساس آشفتگی محیطی» به عنوان شاخص های منظر شهری بر اساس سنجش احساس امنیت شهروندان عمومی به دست آمد. سپس با توزیع 10 پرسشنامه در میان متخصصان، داده های مورد نظر جمع آوری و در ادامه با روش آنتروپی به ارزیابی شاخص های امنیت پرداخته شده و سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل کوپراس به رتبه بندی محلات منتخب در مناطق شهر اهواز پرداخته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بر اساس شاخص های ارزیابی، در قسمت غربی اهواز در منطقه 2 محله ای بسیار زنده و پویا است وضعیت مناسبی دارد و برخوردارترین محله شهر اهواز است و در مقابل، در قسمت مرکزی شهر اهواز، از محلات منطقه 1 و همچنین در قسمت غربی اهواز، از محلات منطقه 6 وضعیت نامطلوبی به لحاظ امنیت شهری حکم فرما است و محروم ترین محله ها از لحاظ شاخص های احساس امنیت می باشند