مدل‏ سازی و پایش پدیده خشک سالی در جنوب غرب ایران با استفاده از شاخص جدید فازی

خشک سالی یکی از مخاطرات طبیعی و تاثیرگذار در همه فعالیت‏های موجودات زنده است. هدف از پژوهش حاضر مدل‏سازی و تحلیل خشک سالی در جنوب ‏غرب ایران است. برای این کار، نخست از پارامترهای اقلیمی بارش، دما، ساعات آفتابی، حداقل رطوبت نسبی، و سرعت باد در بازه زمانی 32 ساله (1987-2018) در 15 ایستگاه جنوب ‏غرب ایران استفاده شد. برای مدل‏سازی شاخص فازی T.I.B.I، نخست چهار شاخص (SET, SPI, SEB, MCZI) با استفاده از منطق فازی در نرم ‏افزار Matlab فازی‏سازی شدند. سپس، شاخص ‏ها با هم مقایسه شدند و در نهایت از مدل تصمیم‏گیری چند متغیره SAW برای اولویت سنجی مناطق درگیر با خشک سالی استفاده شد. یافته‏ های پژوهش نشان داد بیشترین درصد فراوانی وقوع خشک سالی در مقیاس 6 و 12ماهه در ایستگاه اسلام ‏آباد غرب و کمترین آن در مقیاس شش ماهه در همدان فرودگاه و در مقیاس دوازده ماهه در ایستگاه خرم آباد رخ داده است. مدل T.I.B.I طبقات خشک سالی چهار شاخص یادشده را با سطح اطمینان بالا در خود منعکس کرد. براساس مدل‏سازی انجام گرفته، شاخص فازی T.I.B.I نسبت به شاخص فازی SPEI برتری نسبی نشان داد. در نهایت، براساس مدل تصمیم ‏گیری چندمتغیره SAW، ایستگاه اسلام‏آباد غرب با مقدار امتیاز 1 در اولویت بیشتر در معرض درگیری خشک سالی قرار گرفت.