مروری بر مشکلات اقتصادی اجتماعی و مدیریتی تعاونی های عشایری و راه های برون رفت از آن ها

سابقه تشکیل تعاونی ها در ایران به صورت رسمی به حدود 74 سال پیش، یعنی زمانی که اولین شرکت تعاونی روستایی در سال 1314 در شهرستان گرمسار تشکیل شد،بر میگردد. پس از انقلاب با تلاش دست اندر کاران تعاون کشور در جهت تحقق اصول 43 و 44 قانون اساسی، قانون بخش تعاونی جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 13 شهریور 1370 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. به دنبال تصویب قانون بخش تعاونی اقتصاد، قانون مستثنی شدن سازمان مرکزی تعاون روستایی، از شمول بخش تعاون اقتصاد جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 24/7/70 از تصویب مجلس گذشت. لذا تعاونی های عشایری نیز که جزئی از تعاونی های روستایی بودند مشمول این استثنا شدند. شرکت های تعاونی عشایری نیز همانند سایر تعاونی های کشور، مشکلات و محدودیت هایی دارند که برخی از آن ها با سایر تعاونی ها مشترک و برخی خاص است. از جمله مشکلات تعاونی های عشایری، می توان به عدم آشنایی کافی و مناسب جامعه عشایری با فرهنگ تعاون رسمی، ضعف مشارکت مردم در اداره تعاونی ها به دلیل تاسیس تعاونی ها توسط دولت، پایین بودن سطح سواد در جامعه عشایری، دخالت های بی مورد دولت در تعاونی ها، پایین بودن میزان سرمایه اعضا، کمبود آگاهی مدیران، نامشخص بودن وضعیت مالکیت و نگهداری بخشی از دارایی های دولت که نزد تعاونی ها ست و شفاف نبودن ارتباط میان تعاونی های عشایری و قانون بخش تعاون اشاره نمود. برای رفع مشکلات فوق راهکارهای متفاوت و گوناگونی وجود دارد که دراین مقاله سعی می شود برای رفع هر یک از این مشکلات پیشنهادهای لازم ارائه شود.