تاثیر آموزش هوش هیجانی بر خودمیان بینی دانش آموزان تیزهوش شهرستان زابل در سال تحصیلی 96-97

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های هوش هیجانی بر خودمیان بینی در دانش آموزان تیزهوش شهرستان زابل می باشد.

در این پژوهش از روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دبیرستان تیزهوشان پسرانه شهرستان زابل بودند. تعداد 30 نفر از دانش آموزانی که در پرسشنامه خودمیان بینی یک انحراف بالاتر از میانگین بود به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند دانش آموزان گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند، درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودمیان بینی لاپسلی(1996)[1] در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد و سپس ابزار پژوهش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل ANCOVA و MANCOVA استفاده شد.

نتایج آزمون های تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین خودمیان بینی دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری وجود دارد و مهارت های هوش هیجانی توانست باعث کاهش خودمیان بینی در گروه آزمایش شود.

آموزش هوش هیجانی بر خودمیان بینی دانش آموزان تیزهوش دبیرستان پسرانه تیزهوشان موثر است و باعث کاهش خودمیان بینی در دانش آموزان گروه آزمایش می‎شود.