علایم استتار و اختفاء واژگانی در دیوان حافظ

رازهای اشعار حافظ بر چهار سطح "واژه"، "بیت"، "غزل" و "دیوان شاعر" سایه افکنده است. این مقاله به بررسی "راز" در سطح واژه های اشعار حافظ می پردازد. به طور کلی "راز" به مطلب پوشیده یا مخفی و در پرده اطلاق می شود. به غیر از واژه "راز" کلمات دیگری نیز همین خصوصت را دارند که مترادف این واژه هستند و  عبارتند از "سر"، "رمز"، "نکته"، "اشارت" و "معما". این واژه ها در این مقاله با عنوان علایم استتار و اختفاء واژگانی معرفی می شوند.مقاله حاضر با کمک ابزار یا  علم آمار یک تحلیل استباطی از راز حافظ را در چارچوب یا ظرف استدلالی و علمی قرارداده است. نتیجه این پژوهش مستند، ارائه تمایزات و اشتراکاتی در علایم استتار و اختفاء واژگانی در دیوان حافظ است.  با استخراج فراوانی هریک از این واژه ها، در دیوان شاعر و طبقه بندی آن ها در گروه های خاص و هدفمند، نتیجه می شود که هریک از آنها، خصوصیات منحصر به فردی دارند، که خاص آن واژه است و هدف از این مقاله اثبات این موضوع است که شاعر به بهترین صورت ممکن و به طورکاملا آگاهانه و گزینشی هریک از واژه های فوق را برای بیان منظور خویش اختیار می نموده است.