تقابل «خودآگاهی» با «ناخودآگاهی» در نمایشنامه ی «مجلس قربانی سنمار» بهرام بیضایی
در روانشناسی تحلیلی یونگ، روان، به خود آگاه و ناخودآگاه تقسیم می شود. خودآگاهی، بخشی از روان است که فرد، بواسطه ی آن، با جهان بیرون تعامل می کند و ارتباط برقرار می سازد؛ و ناخودآگاهی، که به «فردی» و «جمعی» تقسیم می شود، بخش دیگر و البته ژرف تر روان است که برای فرد، ناشناخته و سرشار از نیروهای خلاق و مهیب است. «فردیت» یا «تفرد» که در روانشناسی تحلیلی یونگ، مساوی است با «خودشناسی» و «تکامل روانی»، آنگاه برای فرد حاصل می شود که «خود آگاهی» با عناصر ناشناخته ی «ناخودآگاهی» روبرو شود و در فرجام، میان آن دو، سازش و آشتی برقرار گردد. «مجلس قربانی سنمار» یکی از نمایشنامه هایی است که در آن، خودآگاهی (که در شخصیت نعمان بن منذر نمادینه شده است) با ناخودآگاهی (که در شخصیت سنمار نمادینه گردیده) روبرو می شود، ولی توفیق شناخت و یکپارچگی با آن را نمی یابد و این امر سبب می گردد تا « تفردی » صورت نپذیرد و «خود شناسی ای» شکل نگیرد.
سنمار ، نعمان بن منذر ، خودآگاهی ، ناخودآگاهی ، فردیت
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.