تحلیل پایداری نظام بهره برداری خانوادگی در استان کرمانشاه: با استفاده از چارچوب DPSIR

در مطالعه حاضر سعی شد به بررسی و پهنه بندی نظام بهره برداری خانوادگی در استان کرمانشاه از لحاظ پایداری پرداخته شود. به منظور دستیابی به این هدف، دو گام طراحی شد. در مرحله ابتدایی به شناسایی چارچوبی جامع در خصوص سنجش پایداری در نظام های بهره برداری خانوادگی پرداخته شد. سپس با استفاده از روش فازی به ارزیابی معیارها و زیر معیارهای شناسایی شده در چارچوب اقدام شد. در این راستا، 12 نفر از متخصصان نظام های بهره برداری که دارای تجربه عملی و میدانی در حوزه نظام های بهره برداری بودند، شناسایی شدند. در مرحله بعدی با استفاده از روش توصیفی پیمایشی به بررسی پایداری نظام مورد مطالعه پرداخته شد. نتایج نشان داد به ترتیب: مدیریت، سرمایه ها، آسیب پذیری و استرس بیشترین اهمیت را در پایداری نظام های بهره برداری از زمین دارا می باشند. همچنین بر اساس یافته ها، اسلام آباد غرب و هرسین به ترتیب با مقادیر 72.91 و58.76 دارای بالاترین میزان پایداری بودند. این در حالی بود که قصر شیرین بیشترین ناپایداری (20.92) را به خود اختصاص داد. در این میان، سرپل ذهاب (57.95)، کرمانشاه (57.67) جوانرود (52.92) در حد واسط طیف بودند و در وضعیت نیمه پایدار به سر می بردند.