پیش نمونه های زبانی و کاربرد آنها در شناخت جهان خارج

در معنی شناسی شناختی، دانش زبانی مستقل از اندیشیدن و شناخت نیست و زبان بخش جدایی ناپذیری از قوای شناختی ذهن تلقی می شود. همچنین در چارچوب مطالعات شناختی نگاهی میانی به استفاده زبان و دانش زبانی در نظر گرفته می شود. به اعتقاد زبان شناسان شناختی صورت و نقش دو روی سکه شناخته می شوند و هیچ یک اولویتی نسبت به دیگری ندارند. مقاله ی حاضر به بررسی مفهوم «پیش نمونه گی» از منظر معنی شناسی شناختی و اهمیت پیش نمونه ها در درک و تعبیر جهان خارج و اصول مقوله بندی مفاهیم زبانی می پردازد. بر اساس این نظریه، پیش نمونه عضو کانونی و بارز هر مقوله است و سایر اعضا بر حسب شباهتشان با این عضو تعریف می شوند. در این مقاله پس از اشاره به نظریه های مطرح شده در مورد پیش نمونه گی به تاثیر این مفهوم در مقوله بندی اشاره شده و هرچند در وهله ی اول پیش نمونه مفهومی وابسته به معنی است ولی برای تعیین مقولات آوایی، صرفی، نحوی و مجموعه ای از مفاهیم دیگر به پیش نمونه ها وابسته ایم و پیش نمونه ها به عنوان ابزارهای تحلیلی به زبانشناسان شناختی کمک می کند تا بتوانند رابطه میان مفاهیم مختلف را تبیین کنند.