اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعامل مادر-کودک مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

تعامل مادر-کودک به عنوان یکی از مهمترین ارتباط های کودکان در زندگی، اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعامل مادر-کودک مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود.

در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی شهرستان مرند تشکیل دادند. از این جامعه، 40  نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دوگروه (20 تایی) آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه تعامل مادر-کودک رابرت (1961) در سه مرحله پژوهش اجرا گردید، برای گروه آزمایش هشت جلسه آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا شد. یافته های پژوهش در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و آزمون اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

نتایج حاصل از اندازه گیری  مکرر و آزمون های  تعقیبی نشان داد آموزش مبتنی  بر پذیرش  و تعهد  بر  بهبود سبک تعامل پذیرش، تعدیل سبک تعامل بیش حمایت گری، سبک تعامل سهل گیری و سبک تعامل طرد مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی اثر بخش بوده و اثر برنامه آموزشی در طول زمان پایدار  بوده است (001/0p ≤).

آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعامل مادر-کودک مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی تاثیر دارد؛ لذا مشاوران و روانشناسان می توانند از این رویکرد برای بهبود تعامل مادر-کودک، بهره ببرند.