بررسی اثر نانواکسیدهای آهن و آلومینیوم بر کاهش حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی گرم

به منظور بهبود خرابی رطوبتی روش های گوناگونی وجود دارد که یکی از متداول ترین آن ها استفاده از افزودنی های ضد عریان شدگی است. افزودنی های مورد استفاده تحت عنوان مواد ضد عریان شدگی به قیر، سنگدانه ها و یا به مخلوط قیر- سنگدانه ها اضافه می شوند. در این پژوهش، به معرفی دو نوع نانوماده (اکسید آهن و اکسید آلومینیوم) به عنوان افزودنی های ضد عریان شدگی که اصلاح کننده قیر هستند، پرداخته شده است. دو نوع سنگدانه مختلف با پتانسیل حساسیت رطوبتی متفاوت (سنگ آهک و گرانیت)، قیر با درجه نفوذ 70-60 تهیه شده از پالایشگاه اصفهان و دو نوع نانوذره اکسید آهن و اکسید آلومینیوم که هر کدام در دو درصد وزن قیر (2 و 4 درصد) مورد استفاده قرار می گیرند، از مواد به کار رفته در این پژوهش بودند. به منظور بررسی تاثیر استفاده از نانومواد از روش لاتمن اصلاح شده به عنوان متداول ترین روش برای تعیین حساسیت رطوبتی نمونه های مخلوط آسفالت گرم استفاده شده است. نتایج روش لاتمن اصلاح شده نشان می دهد که استفاده از مواد نانو باعث افزایش شاخص نسبت کشش غیر مستقیم در نمونه های ساخته شده با قیرهای اصلاح شده گشته است. استفاده از نانواکسید آهن در کاهش پتانسیل خرابی رطوبتی در نمونه های مخلوط آسفالتی نسبت به نانواکسید آلومینیوم مشهودتر بوده است. نتیجه دیگری که از این پژوهش به ‏دست آمده این ست که مشابه با پژوهش های پیشین، نمونه های ساخته شده با سنگدانه های سنگ آهک دارای مقاومت بیشتری در برابر خرابی رطوبتی بوده اند.