چالش های اخلاقی و حقوقی یک جراح در بیان خطای پزشکی

اخلاق در جراحی جایگاه ویژه ای دارد. امنیت بیماران به عنوان اولویت اصلی در سیستم های ارایه دهنده خدمات سلامت مطابق با تعریف سازمان بهداشت جهانی، این جایگاه را برجسته می سازد. از این رو اولین قدم در یک خطای پزشکی، برگرداندن بیمار به فرآیند درمان و از دست نرفتن فرصت بهبودی وی می باشد. گزارش خطاهای پزشکی و پاسخگوبودن در برابر آن ها علاوه بر این که نشانه تعهد، مسوولیت پذیری و قابل اعتمادبودن پزشک و سازمان های پزشکی است، موجب تامین حقوق بیمار نیز می گردد. در مطالعه پیش رو، به تجزیه تحلیل جنبه های اخلاقی و حقوقی دانش و آگاهی اساتید، رزیدنت ها و دانشجویان در خطاهای پزشکی اتفاق افتاده در بخش جراحی پرداخته شده است.

مواد و روش ها:

 این تحقیق بر اساس روش مشاهده ای از نوع توصیفی و بر پایه گزارش موارد (Case series) و با استناد به اسناد و منابع معتبر کتابخانه ای است.

یافته ها:

گزارش خطاهای پزشکی باعث بهبود و اصلاح عملکرد کادر درمان می گردد. طبق تجزیه و تحلیل صورت گرفته در پاسخ به 5 پرسش از جامعه آماری مورد بحث، همه اساتید، در مواردی خطای پزشکی را افشا می کردند که عارضه جدی و خاصی را برای بیمار در پی نداشته باشد، ولی در مواردی که عارضه ایجادشده جدی و قابل پیگیری است، بیش از دوسوم اساتید اعلام نموده اند که آن را اعلام نکرده یا تصمیم گیری در این خصوص برایشان سخت است.

نتیجه گیری:

 از حقوق یک بیمار، حق بر دانستن وی در افشای یک خطای پزشکی است و بنا بر اصل حفظ تمامیت جسمانی هرگونه مداخله و فرآیند درمانی باید با اجازه وی انجام پذیرد. پزشک به عنوان یک فرد متعهد، وظیفه دارد که اگر خطایی در طول درمان برای بیمار اتفاق افتاد، بیمار را از این قضیه آگاه سازد. افشای خطا، اطمینان بیمار به پزشک و نظام سلامت را افزایش داده، احتمال اقامه دعوی بر علیه بیمارستان یا پزشک را کاهش داده و موجب احترام به حقوق شهروندی بیمار می گردد.