تاثیر کوتریموکسازول بر رفتارهای جنسی و تغییرات بافت بیضه در موش های صحرایی نر بالغ

گزارش های پراکنده ای از اثرات داروی کوتریموکسازول بر روی اسپرماتوژنز ارایه شده، اما در مورد اثر این دارو بر رفتارهای جنسی سوابقی مشاهده نشده است. طبق گزارشات، تاثیر کوتریموکسازول در روند اسپرماتوژنز و بافت شناسی بیضه به اثبات رسیده است. هدف از این تحقیق تعیین تاثیر داروی کوتریموکسازول بر رفتارهای تولید مثلی موش های صحرایی نر بالغ در سال 1382 می باشد.
در این مطالعه ی تجربی تعداد 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار انتخاب و به 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. وزن موش ها 200 تا 220 گرم بود. گروه شم حلال دارو و گروه های تجربی نیز به ترتیب مقادیر 120، 60 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم داروی کوتریموکسازول دریافت کردند، گروه کنترل نیز هیچ ماده ای دریافت نمی کرد. دارو به مدت 14 روز به صورت زیر جلدی تزریق شد. پس از هر بار تزریق رفتارهای جنسی مشاهده و در پایان روز چهاردهم بیضه ها خارج و مقاطع بافتی تهیه و به وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند.
مدت زمان تاخیر در جفت گیری، مدت زمان تاخیر در دخول، دوره ی زمانی پس انزالی و مدت زمان تاخیر در انزال افزایش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند ((P<0.05 و تعداد دفعات جفت گیری همراه با دخول و دوره ی زمانی بین دخولی کاهش یافتند ((P<0.05. فاکتورهای تعداد دفعات جفت گیری بدون دخول و کفایت جفت گیری هیچ تغییری را نشان ندادند. بررسی هیستولوژیکی بافت بیضه نشان داد که تجویز کوتریموکسازول با مقدار 120 میلی گرم بر کیلو گرم باعث کاهش تراکم اسپرماتوزویید ها در لوله های منی ساز و کاهش سلول های سرتولی می شود اما تغییری از نظر آرایش و تعداد سلول های لایدیگ به وجود نمی آورد.
نتیجه گیری و توصیه ها: بر اساس این تحقیق و مطالعات سایر محققان احتمالا کوتریموکسازول باعث کاهش انگیزش و عملکرد جنسی می شود. هم چنین کوتریموکسازول با تاثیر مستقیم بر بافت بیضه باعث از بین رفتن اسپرماتوزویید و کاهش سلول های سرتولی می شود.