بررسی کارایی نانوذرات لیپوزومی حاوی نقاط کوانتمی بارگذاری شده با داروی ضدسرطان دوکسوروبیسن در درمان سرطان سینه و ارایه مدل ریاضی برای سنتیک رسانش

نانوذرات علاوه بر افزایش کارایی داروهای گوناگون باعث کاهش عوارض جانبی آن ها نیز می گردند. در این مطالعه فرمولاسیون های نانوذره ای متفاوتی از داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین تهیه شد. کارایی فرمولاسیون های تولید شده در محیط کشت سلول نسبت به داروی آزاد بررسی گردید.

 مواد و روش ها:

از روش تبخیر فاز معکوس برای ساخت لیپوزوم حاوی دوکسوروبیسین استفاده شد. نانوذرات گرافیت تهیه شدند. این نانوذرات با لیپوزوم حاوی دوکسوروبیسین مخلوط و نانوکمپلکس مربوطه کانژوگه شد. از روش های طیف سنجی نور مریی- فرابنفش و تفرق دینامیک نور، برای توصیف نانوذرات استفاده گردید. جهت سمیت فرمولاسیون های مختلف از روش MTT و سلول 7-MCF استفاده شد.

میزان بارگذاری دارو در لیپوزوم ها 72 درصد محاسبه شد. بیشترین اندازه مربوط به کمپلکس نانوکانژوگه با نانومتر و کمترین اندازه مربوط به نانوذره گرافن اکساید با اندازه نانومتر بود. رهایش کنترل شده در 96 ساعت و میزان رهایش دارو 95/43 درصد مشخص شد. کارایی دارو در حالت نانوذره نسبت به داروی آزاد افزایش قابل ملاحظه می یابد. در کمترین غلظت دارو (10 ماکرومولار)، سمیت لیپوزوم حاوی دوکسوروبیسین 72 درصد و کمپلکس نانوکونژوگه 85 درصدتخمین زده شد. داروی آزاد سمیت سلولی 35 درصدی در غلظت 10 ماکرومولار و 89 درصد در غلظت 2500 ماکرومولار باعث شد. 

نتیجه گیری:

 نتایج مطالعه سامانه لیپوزومی حاوی دوکسوروبیسین آهسته رهش، نشان داد لیپوزوم به عنوان نانوذره ای مناسب برای دوکسوروبیسین عمل می کند. در حضور این نانوذره در کمپلکس، سمیت به میزان چشم گیری افزایش یافت.