گفتمان دوگانه غیبت -امام قایم در روایت نگاری های سده نخست هجری

دوگانه غیبت امام قایم در تاریخ روایت نگاری های صدر اسلام همواره به عنوان یک گفتمان رایج در میان مسلمانان از هر طبقه در زندگی فردی و اجتماعی بروز داشته است. انگاره شناسی های گفتمانی صورت گرفته حاکی از آن است که این تفکر در روایت نگاری های صدر اسلام در منابع اهل سنت و شیعه بروز جدی دارد و در میان طبقات مختلف مردم، آن را به یک گفتمان غالب، مبدل ساخته است. دوگانه غیبت امام قایم از جمله موضوعاتی است که در عصر حضور معصومان علیهم السلام مورد توجه مسلمانان، به عنوان یک گفتمان و به طور خاص در نظرگاه شیعیان به ویژه دانشوران و نویسندگان بوده و دست مایه نگارش بسیاری از آثار مکتوب در این زمینه قرارگرفته است. دوگانه غیبت امام قایم از مهم ترین رخدادهای تاریخ شیعی است که می توان  تاثیرات آن را در روایت نگاری های مکتوب، مشاهده کرد. این مطالعه ضمن بررسی ابعاد انگاره شناسی دوگانه غیبت امام قایم و پاسخ به این سوال که آیا مردم با این گفتمان آشنا بوده اند یا خیر؟ نشان می دهد که این اندیشه از همان صدر اسلام وجود داشته است اما در هر دوره زمانی، در تعیین مصداق خطا و اشکال به وجود آمده است.