تحلیل اثر تولید چندمکانی در افزایش توان کاهش مخاطرات و آسیب پذیری در زنجیره تامین

مخاطرات در حوزه های مختلف ابعاد و جوانب مختلفی دارد. امروزه با توجه به حساسیت موجود در صنایع، افزایش توان سازمان ها در مواجهه با بحران ها و مقابله با عدم قطعیت ها و ریسک های تولید ضروری به نظر می رسد. یکی از راه هایی که برای مقابله با این ریسک ها مطرح می شود، افزایش چابکی، پایداری و انعطاف پذیری یک فرایند تولیدی است. در این تحقیق، نحوه افزایش توان برخورد با بحران ها و ریسک ها در بخش تولید با رویکرد مدیریت یکپارچه فرایند تولید، استفاده از ناوگان حمل ونقل اشتراکی و تولید چندمکانی با هدف کاهش تاخیر در تامین مواد و قطعات اولیه مورد نیاز شرکت تولید کننده بررسی می شود. به منظور حل مسئله از یک الگوریتم ژنتیک به نام الگوریتم ژنتیک پویا استفاده شده است. سپس به تحلیل نتایج در حالت تک مکانی و چند مکانی پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد که حالت چندمکانی موجب تاخیر کمتری در تامین قطعات و مواد اولیه برای شرکت سازنده می شود. همچنین عواملی نظیر افزایش تعداد تامین کنندگان، تعداد وسایل نقلیه و کاهش تعداد سفارش ها، مقدار زمان های پردازش و حمل ونقل موجب کاهش تاخیر در زنجیره تامین می شود.