مقایسه و تحلیل جغرافیایی خطر آب گرفتگی در معابر شهری (مورد مطالعه: معابر مناطق چهارگانه شهر کرمان)

شهر، فضای جغرافیایی پیچیده ای است که همه اجزای آن به صورت سامانمند در ارتباط نزدیک با یکدیگر عمل می کنند؛ چنانکه اختلال در هر یک از اجزای این سیستم سبب اشکال در کل آن می شود. علاوه بر آن، با تغییرات جهانی در وضعیت آب وهوا و گسترش فرایند شهری شدن، فراوانی و شدت بحران های طبیعی و خسارات ناشی از آن، به طور چشمگیری روند افزایشی یافته است. آب گرفتگی معابر، یکی از بحران های طبیعی در بسیاری از شهرهای امروزی ایران است که به علت شدت آن و زمان کم برای واکنش، چالش های زیادی را ایجاد کرده است. اولویت بندی مناطق مختلف حوضه های آبخیز شهری به لحاظ حد آسیب پذیری آب گرفتگی به هدفمندتر شدن طرح های شهری و اثربخشی موثر آنها در توسعه پایدار شهری کمک خواهد کرد. در این پژوهش با استفاده از مدل AHPFuzzy مبتنی بر تحلیل آماری، شاخص های جغرافیایی (جوی، طبیعی و انسانی) موثر بر کم و کیف آب گرفتگی معابر در مناطق چهارگانه شهر کرمان در طول سال های 1391 تا 1395 شناسایی شد. داده های شرایط جوی مانند بارش از اداره کل هواشناسی استان کرمان و داده های عوامل محیطی و انسانی مانند شیب و شکل آبراهه ها از مرکز آمار و اطلاعات شهرداری کرمان تهیه شد. بخش دیگری از اطلاعات مربوط به نظر کارشناسان، با پرسشنامه گردآوری شد. سپس با استفاده از ArcCN-Runof در محیط ArcGIS. نقشه های خطر رواناب در مناطق چهارگانه شهر ترسیم و در نهایت به شکل تحلیلی- توصیفی با هم مقایسه شد. نقشه پراکنش فضایی ارتفاع رواناب زیرحوضه ها و تعیین آب گرفتگی معابر در سطح مناطق مختلف شهر کرمان نشان داد که منطقه 3 بیشترین خطر آب گرفتگی معابر را در سطح شهر دارد.