تاثیر یک دوره کوتاه مدت فعالیت هوازی بر حافظه فضایی موش های صحرایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره کوتاه مدت فعالیت هوازی بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی بود.

تعداد 36 موش صحرایی سالم چهار ماهه با دامنه وزنی 180 تا 220 گرم از نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه فعالیت بدنی، جفت شده (Sham) و کنترل قرار گرفتند. موش های گروه فعالیت هوازی، به مدت 2 هفته و روزی 50 دقیقه به فعالیت  هوازی با استفاده از تردمیل پرداختند. از شاخص های مدت زمان تاخیر،  مسافت طی شده تا پیدا کردن سکو و زمان سپری شده در ربع هدف در آزمون ماز آبی موریس به عنوان ملاک های سنجش میزان  یادگیری فضایی استفاده شد.

 در مرحله اکتساب، تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد (0/05< p). در آزمون کاوش، در فاکتور مدت زمان ماندن در ربع هدف، گروه فعالیت بدنیبه طور معنی داری بهتر از گروه های جفت شده و کنترل بود (0/003 = p). در آزمون به خاطرآوری، در هر دو فاکتور طول مسافت (0/004 = p) و مدت زمان تاخیر (0/01 = p) در یافتن سکو، عملکرد گروه فعالیت بدنی به طور معنی داری  بهتر از گروه های جفت شده و کنترل بود.

 یک دوره کوتاه مدت فعالیت هوازی باعث بهبود یادگیری فضایی موش های صحرایی می شود. به نظر می رسد آمادگی قلبی- عروقی ناشی از فعالیت هوازی، یک میانجی فیزیولوژیکی است که ارتباط بین فعالیت بدنی و بهبود عملکرد شناختی را تبیین می کند.