بررسی الگوهای ارتباطی زوجین از منظر قرآن و روانشناسی

 خانواده اولین و مهمترین نهاد اجتماعی است که همواره بخش قابل توجهی از اشتغالات فکری انسان را تشکیل می دهد؛ در دین مبین اسلام نیز خانواده دارای جایگاه والایی می باشد و پایه و اساس جامعه است و خانواده را مهمترین وسیله جهت اصلاح جامعه معرفی می نماید. این پژوهش با تمرکز بر این سوال اساسی که مهمترین الگوهای ارتباطی زوجین از دیدگاه قرآن و روانشناسان غربی کدامند، به تطبیق دیدگاه های آنان پرداخته خواهد شد. همچنین مناسبترین الگوی الگوی ارتباطی زوجین از منظر قرآن وروانشناسی مورد تحلیل قرار خواهد گرفت.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ نحوه جمع آوری داده ها با استفاده ازروش کار توصیفی تحلیلی مبتنی بر جمع آوری اطلاعات از منابع و اسناد معتبر و استفاده از نظرات مکتوب روانشناسان صاحب نظر مرتبط با موضوع می باشد.

یافته ها حاکی از آن است که التزام عملی به وظایف قرآنی و اخلاقی از سوی زوجین پایبند به قرآن و مذهب، می تواند در چگونگی الگوی ارتباطی زوجین تاثیر مهمی داشته باشد و اثرگذاری قرآن بر ارتباطات زوجین، به ماهیت و حقیقت دین بر می گردد. وجوه اشتراک الگوهای ارتباطی زوجین از دیدگاه قرآن و روان شناسی از جهت عناصر،اهمیت موضوع وعوامل موثر در ایجاد ارتباط مناسب و صحیح می باشد؛ و وجوه اختلاف آنها در ارتباط با انگیزه و هدف برقراری ارتباط ونوع نگرش به موضوع ارتباط زوجین می باشد که در قرآن، رسیدن به کمالات معنوی وکمال یابی انسان مربوط می باشداما در دیدگاه روان شناسی بیشتر مبتنی برجنبه های مادی، اجتماعی و زیستی انسان می باشد.

 با توجه به بعد سطحی در روان شناسی و اهتمام به بعد عمقی و باطنی در قرآن می توان به این نتیجه رسید که نگاه قرآن به برقراری ارتباط زوجین، نگاهی الهی و وحیانی است ولی نگاه روان شناسی نگاه علمی و سطحی ودر حد توانایی های مادی بشر است.