تعیین گروه سرمی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلاهای جداشده از ماکیان گوشتی در اهواز

سالمونلوزیس یکی از مهم ترین بیماری های مشترک انسان و حیوان است. استفاده از آنتی بیوتیک ها شیوه ای مهم برای کاهش میزان بروز و تلفات مرتبط با عفونت های سالمونلایی است، اما مصرف نادرست و بی رویه آن ها در مزارع طیور صنعتی ممکن است منجر به پیدایش مقاومت و در نتیجه ناکارآمدی داروهای ضدمیکروبی شود. هم چنین، انتقال سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها به انسان از طریق زنجیره غذایی می تواند تهدیدی برای بهداشت عمومی باشد. هدف از این مطالعه تعیین گروه سرمی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در سالمونلاهای جدا شده از 25 گله گوشتی در اهواز بود. تمامی جدایه ها با استفاده از آنتی سرم های تجارتی از نظر گروه سرمی و به روش انتشار دیسک (Kirby-Bauer) از نظر مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک های رایج در صنعت مرغداری (انروفلوکساسین، فلورفنیکل، فسفومایسین، لینکوسپکتین، سولتریم و داکسی سایکلین) و انسانی (جنتامایسین، آموکسی کلاو، سیپروفلوکساسین، سفالکسین، سفوتاکسیم و سفتری آکسون) بررسی شدند. سالمونلاهای جدا شده در گروه های سرمی B (2 جدایه)، C (3 جدایه) و D (45 جدایه) قرار داشتند. از 50 جدایه سالمونلا، 24 جدایه (48 درصد) حداقل به یک نوع آنتی بیوتیک مقاوم بودند. همه جدایه ها به سولتریم، فسفومایسین، فلورفنیکل، سفالکسین و سفتری آکسون حساس بودند. بیش ترین و کم ترین میزان مقاومت به ترتیب در برابر لینکوسپکتین (36 درصد) و آموکسی کلاو (2 درصد) مشاهده شد. شیوع بالای مقاومت دارویی در میان سالمونلاهای جدا شده از ماکیان نشان می دهد که تجویز آنتی بیوتیک باید با احتیاط بیش تری صورت گیرد.