بررسی غلظت مکمل سلنیم در تلیسه های آبستن بر غلظت سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز گوساله های متولد شده از آنها

این مطالعه به منظور ارزیابی نقش مصرف مکمل سلنیم در تلیسه های آبستن در اواخر آبستنی بر روی سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز در خود تلیسه ها و گوساله های متولد شده از آنها انجام گرفت. 16 راس تلیسه آبستن سنگین انتخاب و در 2 گروه 8 راسی شاهد و تیمار قرار گرفتند سعی شد که شرایط محیطی، مدیریتی و تغذیه ای هر 2 گروه یکسان باشد. در گروه تیمار روزانه مکمل سلنیم دار (سلنیت سدیم) به میزان mg 1 به مدت 30 روز استفاده شد (1mg به ازای هر گاو). در روز صفر (قبل از مصرف مکمل) و در زمان زایمان از تلیسه های هر 2 گروه از ورید وداج خون گیری شد همچنین از گوساله های هر 2 گروه در زمان تولد و 48 ساعت بعد از تولد خون گیری شد و پس از جداسازی سرم مقادیر سرمی سلنیم با روش جذب اتمی و گلوتاتیون پراکسیداز سرم با استفاده از کیت بیوشیمیایی اندازه گیری شد. در تلیسه ها سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه تیمار افزایش معنی داری را نشان داد که به ترتیب (008/0p= و 003/0p=) در گوساله ها نیز در زمان تولد افزایش سلنیم سرم در گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد معنی دار بود (042/0p=) ولی گلوتاتیون پراکسیداز سرم افزایش نشان داد که معنی دار نبود (076/0p=). در زمان 48 ساعت بعد از تولد در گوساله های گروه تیمار سطح سرمی سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز افزایش نشان داد ولی هیچ کدام معنی دار نبودند. به ترتیب  (052/0p= و 088/0p=). نتیجه نهایی اینکه مصرف مکمل سلنیم در اواخر آبستنی باعث بالا رفتن سلنیم و گلوتاتیون پراکسیداز سرم در تلیسه ها و گوساله های متولد شده از آنها می شود و می تواند به عنوان آنتی اکسیدان در این دام ها مفید واقع شود و پیشنهاد می شود در اواخر آبستنی مصرف این مکمل در جیره غذایی گاو در نظر گرفته شود.