مدل رقابت پذیری سازمانی با تاکید بر قابلیت های بازاریابی و نوآوری سازمانی در شرکت های دانش بنیان

تغییرات مداوم محیطی، بقای سازمان ها را به شکل های مختلف تهدید می کند. رقابت پذیری معیاری کلیدی برای ارزیابی درجه موفقیت کشورها، صنایع و بنگاه ها در میدان های رقابتی سیاسی، اقتصادی و تجاری به حساب می آید، بدین معنی که هر کشور، صنعت یا بنگاهی که از توان رقابتی بالایی در بازارهای رقابتی برخوردار باشد، می توان گفت که از رقابت پذیری بالاتری برخوردار می باشد. دستیابی به رقابت پذیری سازمانی بالاترین هدفی است که سازمان ها برای رسیدن به آن به اقدامات مختلفی روی می آورند. هم چنین در اقتصاد معاصر دانش، پایه و اساس رقابت پذیری سازمانی می باشد و مهم ترین اهداف هر نظام اقتصادی دستیابی به رشد اقتصادی پایدار است. شرکت های دانش بنیان می توانند نقش مهمی در رشد اقتصادی ایفا نمایند چون نوآور بودن و رقابت پذیری از ویژگی های مهم آنهاست. در این پژوهش سعی شده تا با ارایه مدلی یکپارچه عوامل موثر بر رقابت-پذیری سازمانی شناخته شود و گامی در جهت افزایش شناخت رقابت پذیری سازمان ها برداشته شود. بدین منظور تعداد 100 پرسشنامه بین شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری یزد توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز به واسطه مدلسازی معادلات ساختاری و با کمک روش حداقل مربعات جزیی و به کارگیری نرم افزار پی ال اس انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که رابطه معناداری بین قابلیت بازاریابی و رقابت پذیری سازمانی و هم چنین رابطه معناداری بین قابلیت نوآوری سازمانی و رقابت پذیری سازمانی وجود دارد، بین بازارمحوری و قابلیت بازاریابی نیز رابطه معناداری مشاهده شد، رابطه بین یادگیری محوری و قابلیت نوآوری سازمانی نیز معنادار بوده است.