به سوی یک فرهنگ حقوق بشری: مذاهب جهانی و مسئولیت ملی

تاسیس شورای حقوق بشر در سازمان ملل فرصتی دیگر برای ایالات متحده برای رهبری موثر در راستای اجرای حقوق بشر در سطوح بالاتر بود. این فرصت برای تغییر قابل توجه و زمانمند تغییر پارادایم با طرفداری بسیار کمی از میان رفت. امتناع آمریکا از نامزد شدن در انتخابات ریاست HRC (شورای حقوق بشر)، اگرچه ضربه فلج کننده ای نبود، اما شورا را از نفوذ قدرتمندترین ملت جهان محروم کرد. توانایی و تمایل آمریکا برای فرار از بررسی سوابق حقوق بشر خود، یک شکست مهم نمادین برای پیشرفت حقوق بشر است. این عملکرد ناامیدکننده اخیر، خلاء رهبری را به وجود می آورد که سایر کشورها با قدرت کمتر بعید به نظر می رسند آن را پر کنند. در حقیقت پرسش من این است که آیا کشورها مایل هستند و یا قادر به ایجاد تغییر در جهت تحقق کامل تر حقوق بشر جهانی هستند؟ اگر این گونه نباشد، چه بازیگران دیگری می توانند نقش «حرکت اصلی» را بر عهده بگیرند؟ نیروی های بازار تجارت بازیگران بسیار مهم و پویایی در سطح جهانی و محلی هستند. مشاغل به طور کلی، در زندگی افراد عادی و در دامنه و نفوذ جهانی بسیار تاثیرگذار و قدرتمند هستند. با این حال مشاغل به دلیل ناهمگنی زیاد، مناسبات های و ریشه های متفاوت همیشه به نفع حقوق بشر در سطح جهانی عمل نمی کنند. موسسات اقتصادی که مستقیما با بازارهای جهانی ارتباط برقرار می کنند، در درجه اول نگران سیاست های توسعه و تجارت کشورها هستند. این نهادها به برخی از کشورها فشار می آورند تا سوابق حقوق بشری خودشان را بهبود ببخشند. با این حال، موسسات اقتصادی اصلی فعلی برای اجرای احکام خود یا تامین بودجه خود به کشورها وابسته هستند. علاوه بر این، نفوذ آن ها در برابر کشورهای قدرتمندتر کاهش می یابد، و تعامل مستقیم آن ها با جوامع محلی محدود می شود. کمک و مشارکت جامعه تجارت بین الملل بسیار مهم است، اما نمی توان به عنوان عامل اصلی تغییر پارادایم در اجرای حقوق بشر به آن ها اعتماد کرد. موسسات مذهبی به دلیل نحوه عملکردشان که شامل توضیح رفتار بد و خوب و تشریح آنچه که هست و آنچه که باید بشود،  برای تاثیرگذاری بر اجرای حقوق بشر به طور خاص گذاشته شده اند. تعداد زیاد پیروان ادیان بزرگ جهانی این امکان را به پیروان این ادیان ها می دهد که بر حقوق بشر جهانی تاثیر بگذارند. آن ها همچنین دارای یک ساختار راهنما هستند که برای دستیابی به توزیع عادلانه تر حقوق برای همه لازم است. مردم قادر به تاثیر گذاشتن بر محیط پیرامون خود هستند و ساختارهای اعتقادی مذهبی می توانند در هماهنگی بین فعالیت های تغییر به صورت مثبت کمک کنند. بنابراین لازم است چگونگی تاثیر موسسات مذهبی در دستیابی به افزایش اجرای حقوق بشر توصیف و تحلیل شوند. از موانع قابل توجه در این میان می توان به: تعارض های خشونت آمیز گذشته و حال بین افراد با مذاهب مختلف، ساختار اعتقادات تقابلی، عدم تحمل و افراط گرایی در درون گروه های مذهبی، و مشکل تاثیر گذاری بر روی یک گروه متنوع از معتقدان مذهبی برای انجام یکسان و کل نگرانه یک عمل مشخص اشاره کرد. یکی از راه های موسسات مذهبی برای تغییر در اجرای بیشتر حقوق بشر، این است که به عنوان یک محدودیت اخلاقی سازمان یافته برای دولت ها عمل کنند. در این مقاله سعی شده است حوزه هایی که ادیان اصلی در آن مشترک هستند و می توانند عاملی برای اقدامات مشترک حقوق بشری باشند، شناسایی شود. علاوه بر این، این تمرکز بر روش هایی است که گروه های مذهبی برای تاثیرگذاری در دولت خود به منظور تحقق تغییر مثبت از آن ها استفاده کرده اند.