توانمندی شبکه سازی، ساختار شبکه های کسب وکار و عملکرد تجاری سازی در شرکت های دانش بنیان (مورد مطالعه: شرکت های دانش بنیان استان اصفهان)

یکی از مهم ترین چالش های شرکت های دانش بنیان در ایران، بهبود فرآیند تجاری سازی است واکثر این شرکت ها در دستیابی به عملکرد مطلوب تجاری سازی با مشکل مواجه هستند. در ادبیات تجاری سازی، بر اهمیت شبکه های کسب وکار و اتحادهای راهبردی تاکید شده است ولی نقش توانمندی شبکه سازی برای شکل گیری و مدیریت موثر ارتباطات شبکه ای در جهت بهبود عملکرد تجاری سازی بررسی نشده است. به ویژه، در مورد شرایطی که شرکت ها بهتر می توانند توانمندی شبکه سازی خود را با در نظر گرفتن ساختار شبکه ها در راستای تجاری سازی موفق هدایت کنند، بینش اندکی وجود دارد. با در نظر گرفتن دیدگاه منبع محور و دیدگاه شبکه های کسب وکار به عنوان لنز نظری، پژوهش حاضر سعی دارد با رویکردی ترکیبی (کیفی و کمی)، ابتدا نسبت به شناسایی ابعاد بومی توانمندی شبکه سازی اقدام نموده و در گام بعد، با ارایه مدل، تاثیر مستقیم و غیرمستقیم این توانمندی را بر عملکرد تجاری سازی در شرکت های دانش بنیان مشخص نماید. با توجه به نتایج به دست آمده، برازش مدل پیشنهادی پژوهش در سه بخش برازش مدل های اندازه گیری، ساختاری و کلی مورد تایید قرار گرفت. همچنین، نتایج نشان داد که توانمندی شبکه سازی و ابعاد آن بر عملکرد تجاری سازی شرکت های دانش بنیان تاثیر مثبت و معنادار دارد. علاوه بر این، نقش میانجی ساختار شبکه های کسب وکار در رابطه بین توانمندی شبکه سازی و عملکرد تجاری سازی مورد تایید قرار گرفت.