انتقال اشاره در نمایشنامه ی «جریره»

منظور از «اشاره» مولفه های زبانی است که بسترساز سخن در زمان، مکان و منظر گوینده است. به طور پیش فرض هر شخص خود را در مرکز اشاره جهان تصور می کند؛ اما قادر به تجسم گستره های اشاره دیگران و یا انتقال مرکز اشاره خویش نیز هست. در این مطالعه بر آنیم تا افقی جدید به سوی نقد و بررسی متون نمایشی بگشاییم و فرآیند ذهنی خوانندگان را هنگام خواندن یک متن ادبی ترسیم کنیم و دریابیم چگونه مرکز اشاره آنها انتقال می یابد. بدین منظور میزان و تنوع انتقال اشاره را در نمایشنامه ای از چیستا یثربی به نام «جریره» با به کارگیری رویکرد مک اینتایر (2006) بررسی کرده ایم. نتایج حاکی از آن است که در نمایشنامه جریره به میزان 33 انتقال اشاره غالبا در راستای سطوح چارچوبی و درونی و جهان های ممکن مشاهده می شود. به بیان ساده تر خواننده در نمایشنامه جریره 33 بار از سطح روایتگری راوی به سطح نقش پردازی شخصیت ها و بالعکس منتقل می گردد. این عدد فرآیند ذهنی خواننده نمایشنامه های موردنظر را برای ما مشخص می کند. همچنین بیانگر این نکته است که می توان انتقال اشاره را علاوه بر متون روایی در متون دراماتیک نیز بررسی کرد.