ارزیابی تاثیر مهاری سویه های بیفیدوباکتریوم در کاهش اثرات سیتوتوکسیک جدایه های اشریشیا کلی تولید کننده وروتوکسین

اغلب سویه های اشریشیا کلی (E.coli) O157:H7 توانایی اتصال محکم به سلول های ورو و تولید شیگا توکسین را دارند. این مطالعه با هدف توسعه یک مدل آزمایشگاهی پروبیوتیکی برای محافظت در برابر اشریشیا کلیO157:H7  انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت تجربی بر روی سویه های پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم (Bifidobacterum) و سویه های شیگاتوکسینوژن اشریشیا کلی O157:H7 در سلول های تک لایه ورو انجام شد. برای این منظور سویه های پروبیوتیک در محیط MRS کشت و سپس به چاهک های رده سلولی ورو اضافه گردیدند. پس از گرماگذاری، سلول های خالص شناسایی شده واجد ژن های stx1، stx2، مخلوط هر دو و نیز سوسپانسیون کشت اشریشیا کلی O157:H7 به هر چاهک اضافه و نتایج CPE پس از 24 ساعت گرماگذاری در انکوباتور CO2 به وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد. یافته ها: بر اساس مقدار شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 استفاده شده، سلول های ورو پیش تیمار شده با پروبیوتیک ها اثر متفاوتی نشان دادند. شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 به تنهایی سبب تخریب زیاد سلول شدند. اما پیش تیمار پروبیوتیکی موجب کاهش قابل ملاحظه تخریب سلول های آلوده به اشریشیا کلی O157:H7 گردید. در مقایسه با سلول های کنترل با توجه به میزان پروبیوتیک مورد استفاده،  80  تا 100 درصد سلول ها سالم باقی ماندند.

نتایج این پژوهش نشان داد که بیفیدوباکتریوم ها و محلول روماند حاصل از رشد آن ها موجب کاهش تخریب سلول های ورو در حضور شیگاتوکسین و اشریشیا کلی O157:H7 می شوند. بنابراین امکان استفاده ازآنها در صنایع غذایی به عنوان یک مدل واکسن زنده در پیشگیری و درمان عفونت ها می تواند وجود داشته باشد.