تاثیر فراگیری موسیقی بر افزایش مهارت های شنیداری

سالهاست که دانشمندان و محققین در کتب و مجلات علمی بر ارتباط موسیقی و ایجاد پلاستیسیتی تاکید دارند و هنوز هم به شناخت جنبه های دیگری از این ارتباط علاقه دارند. در تحقیقات زیادی دیده شده که موسیقیدانها به علت پلاستیسیتی خاص خود در مناطق شنیداری قشری و تحت قشری سیستم عصبی مرکزی و محیطی تواناییهای بسیار بالایی در پردازش ظریفترین اجزای محرکهای موسیقیایی و گفتاری مختلف دارند. در مطالعه حاضر سعی شده با استفاده از نتایج مطالعات مختلف در زمینه تاثیر فراگیری موسیقی بر افزایش تواناییهای شنیداری در گروه های مختلف سنی و به ویژه در کودکان به میزان این ارتباط و کاربرد آن در زمینه آموزش در مدارس پی برده شود.

با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی Medline ،Google Scholar ،PubMed مطالعات انجام شده از سال 2000 میلادی در زمینه ایجاد پلاستیسیتی موسیقیایی در موسیقیدانها و مقایسه آنها با افراد غیرموسیقیدان جمعآوری و در این مقاله آورده شده است.

شاید در منظر اول و از لحاظ محل درک در مغز)گفتار در نیمکره چپ و موسیقی در نیمکره راست(و مسیرهای عصبی درگیر، تا حد زیادی پردازش گفتار و موسیقی متفاوت به نظر برسند، اما واقعیت چیز دیگری است. پردازش زبان و موسیقی به جنبه های کاملا مشترکی از حس درک و شناخت در قشر و نواحی تحت قشری نیاز دارد. بنابراین با استفاده از آموزش موسیقیایی و تقویت مسیرهای عصبی مشترک درک موسیقی و زبان میتوان اختلال درک گفتار در جمعیتهای خاصی از کودکان که در درک گفتار مشکل دارند را درمان و تقویت نمود.